Ήταν λέει χθες η μεγαλύτερη πανσέληνος στα τόσα χρόνια. Αυτόματα σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία να την έβλεπα μαζί με κάποιον. Εν τέλη πάλι σπίτι ήμουν, με μια κάποια δύσπνοια και τα μουδιάσματα. Ήταν ο πατριός μου που με έπεισε να μείνω ξύπνια ωσπου να ξεπροβάλλει ένα κάπως πιο φωτεινό φεγγάρι από τη κοκκινωπή πολυκατοικία που βρίσκεται διαγώνια αριστερά μας.
Είχα ξεχάσει τι ωραία που είναι η θέα από 'δω πάνω.
Αναρωτιέμαι. Γιατί συνεχίζω να σκέφτομαι ένα άτομο που προφανώς δεν με παίρνει στα σοβαρά. Για την ακρίβεια ένα άτομο που θα ήθελε πολύ να ξεφύγει εντελώς από 'μένα, απλά ακόμη δεν μπορει.
Έρχονται κάποιοι, σου δίνονται, ή έτσι φαίνεται, και μετά ζητάνε πιο πολλά απ' ό,τι θα έπρεπε. Πράγματα στα οποία φαντάζονταν μάλλον κάποιον άλλο, έναν άλλο χαρακτήρα σου, έναν άλλο εαυτό.
Είναι στενάχωρο το ότι δεν θα βρεθεί ποτέ μια λύση στο συγκεκριμένο θέμα. Άλλωστε οι χειρότερες υποθέσεις στα προσωπικά θέματα είναι πάντα αυτές από τις οποίες πήρες μια μικρή μόνο γεύση, έτσι δεν είναι?
Υ.Γ : πόσο εύκολο είναι για όλους να αυτοπαρουσιάζονται ως "σωστοί", ενώ την ίδια ώρα ψάχνουν όπως μπορούν για κάποιον άλλο/η ?
Είχα ξεχάσει τι ωραία που είναι η θέα από 'δω πάνω.
Αναρωτιέμαι. Γιατί συνεχίζω να σκέφτομαι ένα άτομο που προφανώς δεν με παίρνει στα σοβαρά. Για την ακρίβεια ένα άτομο που θα ήθελε πολύ να ξεφύγει εντελώς από 'μένα, απλά ακόμη δεν μπορει.
Έρχονται κάποιοι, σου δίνονται, ή έτσι φαίνεται, και μετά ζητάνε πιο πολλά απ' ό,τι θα έπρεπε. Πράγματα στα οποία φαντάζονταν μάλλον κάποιον άλλο, έναν άλλο χαρακτήρα σου, έναν άλλο εαυτό.
Είναι στενάχωρο το ότι δεν θα βρεθεί ποτέ μια λύση στο συγκεκριμένο θέμα. Άλλωστε οι χειρότερες υποθέσεις στα προσωπικά θέματα είναι πάντα αυτές από τις οποίες πήρες μια μικρή μόνο γεύση, έτσι δεν είναι?
Υ.Γ : πόσο εύκολο είναι για όλους να αυτοπαρουσιάζονται ως "σωστοί", ενώ την ίδια ώρα ψάχνουν όπως μπορούν για κάποιον άλλο/η ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου